De Vlasbrug is een stalen brug met betonnen aanrijhellingen die een S-vormig tracé over de Leie nabij Beveren-Leie.
Om de vorm van de brug te optimaliseren werd de momentenlijn gebruikt die ontstaat door het eigengewicht. Deze typische momentenlijn werd omgedraaid en gebruikt als vorm voor de draagstructuur, resulterend in een dynamische en strakke vormgeving en daarenboven een minimaal gebruik aan materiaal.
Het rijdek werd zo dun mogelijk gehouden door de dragende balken ernaast te voorzien. Als materiaalbesparende ingreep werd de hoogte van deze dragende zijkokers variabel gemaakt gebaseerd op de buigende momenten onder eigengewicht.
Er werd een parametrisch geometriemodel gebouwd waarmee zeer veel varianten structureel vergeleken konden worden. Nadien werd vanuit dit geometriemodel een export gemaakt naar de BIM software.
De Vlasbrug heeft een sober ontwerp dat sierlijk harmonieert met zijn omgeving, en een expressieve dynamiek voor zowel het totaalbeeld als de gebruikservaring.
