info-steel-50

Gepassioneerd door staal Op zoek naar betere regels voor een duurzaam materiaal ‘Staal is een van de duurzaamste bouwmaterialen: het is honderd procent recycleerbaar en niemand gooit het ooit in de vuilnisbak. Het is een prach- tig materiaal.’ Aan het woord is Barbara Rossi, staalonderzoeker aan KU Leuven, Campus De Nayer en gepassioneerd door staal. Samen met haar team karakteriseert ze onder andere nieuwe soorten roestvrij staal. Beton. Daar doen ze op Campus de Nayer al jaren onderzoek naar, maar sinds 2013 staat Rossi er klaar om staal mee op de kaart te zetten. Dat doet ze met veel enthousiasme. ‘Ik ben gek op staal. Toen ik een huis kocht, zocht ik zelfs specifiek naar een huis op een industriële site. Ik leef dus ook in mijn privéleven tussen het staal.’ Vraagt geen onderhoud Rossi en haar team focussen op onderzoek naar roestvrij staal. In tegenstelling tot het meer stan- daard koolstofstaal, bevat roestvrij staal veel meer legeringselementen. ‘Koolstofstaal is gevoelig aan roest, en vraagt dus bijna altijd een extra corrosiebescherming. Roestvrij staal heeft dat probleem natuurlijk niet. Denk maar aan het bestek dat je in je vaatwasmachine kan steken.’ Tijdens haar werk denkt Rossi niet aan vaatwas- bestendig bestek, maar aan energiecentrales en bruggen. ‘Er worden nog niet zo vaak grote constructies met roestvrij staal gebouwd. Als we het toch doen, is het vaak voor esthetische onder- delen van prestigeprojecten zoals het dak van justi- tiepaleis van Antwerpen. Dat is jammer want het verschil in onderhoudskost is immens. Een brug uit gewoon staal, met een verfsysteem, moet op de levensduur van 100 jaar toch enkele keren volledig opnieuw herschilderd worden. Naar een brug uit roestvrij staal heb je voor dezelfde levensduur bijna geen omkijken.’ Interview met Barbara Rossi, staalonderzoeker aan KU Leuven, Campus De Nayer La passion de l’acier A la recherche de meilleures règles pour un matériau durable ’L’acier est l’un des matériaux de construction les plus durables : il est recyclable à cent pour cent et personne ne le jette jamais à la poubelle. C’est un matériau sublime.’ Telles sont les paroles de Barbara Rossi, chercheuse dans le domaine de l’acier à la KU Leuven, Campus De Nayer et passionnée de l’acier.Avec son équipe, elle identifie entre autres de nouvelles sortes d’acier inoxydable. Béton. Sur le Campus De Nayer, des recherches à son sujet sont en cours depuis déjà de nombreuses années, mais depuis 2013, Mme Rossi est fin prête à également cartographier l’acier. Ce qu’elle fait avec beaucoup d’enthou- siasme. ’J’adore l’acier. Lors de l’achat d’une maison, j’ai même porté mes recherches en particulier sur un site industriel. L’acier fait donc également partie intégrante de ma vie privée.’ Pas besoin d’entretien Mme Rossi et son équipe concentrent leurs études sur l’acier inoxydable. Contrairement à d’autres aciers au carbone plus standard, l’acier inoxydable contient beaucoup plus d’éléments d’addition. ’L’acier au carbone est sensible à la rouille, il nécessite donc presque toujours une protection contre la corrosion. Ce n’est évidemment pas le cas de l’acier inoxydable. Il n’est que de penser aux couverts que l’on confie au lave-vaisselle.’ Lorsqu’elle travaille, Mme Rossi ne se préoccupe toutefois pas de couverts résistants au lave-vais- selle, mais bien de centrales énergétiques et de ponts. ’Les constructions importantes en acier inoxydable ne sont pas encore monnaie courante. Lorsque c’est le cas, c’est souvent pour des parties esthétiques de projets de prestige tels que le toit du palais de justice d’Anvers. C’est bien dommage, car la différence au niveau des frais d’entretien est immense. Un pont en acier ordinaire présentant un système de pein- ture doit être entièrement repeint plusieurs fois sur une durée de 100 ans. Alors qu’il ne faut presque pas s’occuper d’un pont en acier inoxy- dable au cours de cette même période.’ onderzoek _recherche 68