info-steel-40

De twee zalen onderscheiden zich van elkaar. De ene door haar monumentaliteit, de tweede door haar intimiteit. In beide gevallen blijft het sacrale opvallend aanwezig. Een verwijzing naar de tijd- loze en radicale architectuur van voorloper Juliaan Lampens is hier niet toevallig. De derde ruimte is de afscheidsruimte. In deze binnenpatio neemt de familie afscheid van haar dierbare, waarna ze het gebouw langs de zuidzijde verlaat. Daar komt ze in de serene sfeer van de natuur terecht: de zon, het zicht op de waterpartij en de heuvel. Wie dat wil, kan daarna nog naar de cafetaria. Hofheide vormt door zijn doordachte architec- tuur en zijn unieke ligging een voorbeeld van wat crematoria horen te zijn: ruimtes waar waardig en sereen afscheid kan genomen worden van zijn dierbaren en waar men als bevrijd van weggaat. Les deux salles sont très différentes. La première se caractérise par sa monumentalité, la seconde par son intimité. Dans les deux cas, le caractère cérémo- nieux reste très présent. L’évocation de l’architecture intemporelle et radicale du précurseur Juliaan Lampens n’est ici pas due au simple hasard. Le troisième espace est le local d’adieux. Dans ce patio intérieur, la famille fait ses adieux au défunt, après quoi elle quitte le bâtiment par le côté sud. Elle parvient alors dans l’ambiance sereine de la nature : le soleil, la vue sur la pièce d’eau et la colline. Ceux qui le souhaitent, peuvent ensuite se rendre à la cafétéria. Par son architecture mûrement réfléchie et son emplacement unique, Hofheide illustre ce que les crématoriums devraient être : des lieux où l’on peut faire ses adieux de manière formelle et sereine aux défunts et que l’on peut quitter l’âme en paix. 65